Exclusieve aandacht

In een samengesteld gezin kun je niet bouwen op de vanzelfsprekendheden van een kerngezin. Het fundament in een traditioneel gezin is de partnerrelatie. De kinderen komen voort uit liefde tussen de ouders. In een nieuw samengesteld gezin is dit anders en is er een dubbel fundament: het fundament bestaat zowel uit de partnerrelatie als de ouder-kindrelatie. En deze verschillende relaties vragen exclusieve aandacht. 

Bovendien hebben we tenslotte te maken met het fundament van verlies. Hoewel jij en je partner nu zielsgelukkig zijn, gelukkiger dan je ooit was, is en blijft dit voor de kinderen een ander verhaal. Zij hebben hun oorspronkelijke gezin met beide ouders verloren. Dit is een gegeven. En het is ok. Je hoeft je er alleen maar bewust van te zijn, dat deze verschillende elementen er allemaal zijn in jullie bijzondere gezin.

In mijn optiek is het belangrijk om tijd vrij te maken voor het eigen kerngezin. En met het eigen kerngezin bedoel ik dus moeder met eigen kinderen, of vader met eigen kinderen. Zonder partner. Zonder stiefkinderen. Dit is een onderwerp waar ik veel gezinnen mee zie worstelen. De nieuwe partners zien graag dat er zo snel mogelijk een goede band ontwikkelt tussen hen en de kinderen en dat het gezin één geheel wordt. Om dat voor elkaar te krijgen moet je toch vooral zo veel mogelijk samen doen en zijn?

Wensen van de kinderen

In eerste instantie is het belangrijk om het proces van harmonie binnen het nieuwe gezin geleidelijk te laten ontstaan. Ga daarom mee in het tempo van de kinderen. Vrijwel altijd zit er nog veel onverwerkte pijn, verdriet en onbegrip bij familieleden tijdens het ontstaan van een nieuw samengesteld gezin. Voor het aanvaarden van de nieuwe samenstelling en om een succes te maken van het gezin als één geheel is het van belang om te luisteren naar de wensen van de kinderen. Leg ze daarom niets op en laat ze ook meebeslissen in bepaalde keuzes binnen het gezin. 

Als je het aan de kinderen vraagt zullen ze vaak kiezen om iets te doen met de eigen ouder. Gewoon  omdat het fijn en vertrouwd is als er ook tijd is om met de ouder en eigen broertjes of zussen alleen te zijn, zonder zogenaamde buitenstaanders. Samen de hond uitlaten, een potje tennissen of een dagje weg. Het hoeft niks groots te zijn, maar het zal altijd goed doen. En niet alleen de kinderen, ook voor de ouder is het vaak een prettig moment omdat er dan even geen spagaat is van aandacht verdelen. Als ouder in een samengesteld gezin wil je enerzijds de aandacht hebben voor je nieuwe partner en het hele gezin, maar anderzijds wil je ook aandacht hebben voor je eigen kinderen en eigen gezin. Het is constant balanceren in het verdelen van de aandacht en dat is best vermoeiend…

Een gevoelige snaar

Hoe simpel het ook klinkt om even tijd voor het eigen gezin te maken, het ligt vaak toch gevoelig. Vooral voor de stiefouder. En al helemaal als hij of zij geen eigen kinderen heeft. Maar ik wil de stiefouder graag op het hart drukken om de qualitytime tussen ouder en kind niet te zien als afwijzing. Het heeft namelijk niks te maken met de stiefouder. Het is niks persoonlijks, ook niet als de band tussen stiefouder en stiefkind nog niet ideaal is. Het harde feit is dat er binnen het samengesteld gezin relaties bestaan waar je als stiefouder geen deel van uitmaakt. Als het je lukt om dit te accepteren, dan zal de zware lading die hierop ligt ook verdwijnen.

Kinderen hebben het nodig om gezien te worden door de eigen ouder. Uiteindelijk zal dat ze ook helpen om zich meer loyaal op te stellen naar andere gezinsleden. Bovendien geeft het de kinderen rust en vertrouwen en is iedereen na zo’n moment als het ware weer even aan z’n trekken gekomen. Dat maakt het daarna ook weer even makkelijker om meer tijd te maken voor elkaar als partners. Kortom, gun jouw partner het moment met zijn of haar kind. Het zal z’n vruchten afwerpen. Voor jullie allemaal, als samengesteld gezin.